Tetraketon dioksanowy (C₄O₆) to chemiczna ciekawostka   . Znany również pod nazwą - dimeryczny bezwodnik szczawiowy, jest tlenkiem węgla; ale w przeciwieństwie do tlenku węgla i di-tlenku węgla, jest trudny do wytworzenia i niemożliwy do wyizolowania. Paolo Strazzolini i współpracownicy z uniwersytetu w Udine (Włochy) i uniwersytetu w Zagrzebiu (Chorwacja) zsyntetyzowali  C₄O₆ w 1998 roku (kiedy nasz FIAT Uno 1.0  miał 1 rok i go sprzedaliśmy a kupiliśmy Sienę 1,6). Uczeni połączyli chlorek oksalilu (lub zamiennie bromek) z zawiesiną szczawianu srebra w eterze di-etylowym w temperaturze od –15 do –10 ° C przez 1 godzinę, również w niskiej temperaturze, przefiltrowano nieprzereagowaną sól srebra i odparowano nieprzereagowany dihalogenek i rozpuszczalnik, otrzymując białą substancję stałą. Autorzy ponownie rozpuścili produkt w CDCl₃ – Et₂O i uzyskali widmo ¹³C NMR, które ujawniło pojedynczy pik (inny niż piki eterowe) przy 144,94 ppm. Doszli do wniosku, że jedyną możliwą interpretacją widma jest  C₄O₆ , który ma obliczony pik 154 ppm. C₄O₆ jest stabilny w roztworze eteru w –30 ° C. Gdy roztwór ogrzewa się do 0 ° C, związek rozkłada się do CO i CO₂. Traktowanie C₄O₆ metanolem daje mono- i dietylowe estry kwasu szczawiowego. W przypadku diazometanu produktami są szczawian dietylu i jego pochodne mono- i bis (diazo).

Zgłoszono ponad dwa tuziny innych tlenków węgla, od CO₃ do C₁₂O₁₂ i o różnym stopniu stabilności.

[]
napodstawie [https://www.acs.org/content/acs/en/molecule-of-the-week/archive/d/dioxane-tetraketone.html ]